Γιορτάζοντας την Λίζα και τον Ευάγγελο, γιορτάζουμε και την κιθαριστική τέχνη, γιορτάζουμε τη μουσική. Είναι ακόμα μια γιορτή της μουσικής παιδείας, της μουσικής διδασκαλίας.
Σίγουρα είμαστε ευτυχείς που τους έχουμε κοντά μας, ιδιαίτερα εγώ αισθάνομαι τυχερός που έχω την τιμή να τους γνωρίζω, να τους παρακολουθώ και να συνεργάζομαι μαζί τους σε όλη αυτή την πορεία τους, θαυμάζοντας την τέχνη τους και τη σημαντική προσφορά τους στη μουσική διδασκαλία. Οι δυο τους είναι ένα θαυμαστό, ένα ζωντανό παράδειγμα για την αγάπη, τη γενναιοδωρία και τη σοβαρότητα που έδειξαν από τα πρώτα τους βήματα. Διαπαιδαγωγούσαν γενιές νέων κιθαριστών μεταλαμπαδεύοντας πέρα από την τεχνική, το ήθος και την ιδεολογία. Έδειχναν τους δρόμους σαν μεγάλοι δεξιοτέχνες και εμπνευσμένοι δάσκαλοι, έχοντας τους εαυτούς τους φωτεινό παράδειγμα.
Για μένα ο Ευάγγελος και η Λίζα πληρούν 100% τις προδιαγραφές του ιδανικού μουσικού και δασκάλου. Αλήθεια, τι ευτυχία για το δάσκαλο να βλέπει τα πνευματικά του παιδιά να προκόβουν, να προχωράνε μπροστά και να ετοιμάζουν και αυτοί με τη σειρά τους τις καινούριες γενιές με τις ίδιες πάντα προδιαγραφές: αγάπη, σοβαρότητα, γνώση, ήθος και ιδεολογία. Η Λίζα και ο Ευάγγελος πρέπει να είναι ευτυχείς γι’ αυτή τη διαρκή προσφορά τους.
Απόσπασμα από την ομιλία του Θόδωρου Αντωνίου στις 14/11/2008
στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών για τα «50 χρόνια δημιουργικής προσφοράς»
των Λίζας Ζώη και Ευάγγελου Ασημακόπουλου
- 2610-277740
- fe.odeiopatron@gmail.com
- Ρήγα Φεραίου 7, 26 223 Πάτρα
