Επιτυχημένη συναυλία στη Φιλαρμονική Ετ
αιρία Ωδείο Πατρών
Πράγματι ο Τίτος Γουβέλης στο πιάνο (γνωστός στο κοινό της Φιλαρμονικής) και ο Αντώνης Σουσάμογλου στο βιολί, γοήτευσαν το κοινό με την αρτιότητα και σαφήνεια της ερμηνείας τους, την καθαρότητα του ήχου τους και τη «δεμένη» εμφάνισή τους. Τα έργα των Maurice Ravel, Igor Stravinsky, Fasil Say και Σίμου Παπάνα ήταν ένα γλυκό ξάφνιασμα και μια μελωδική πινελιά μιάμισης ώρας ψυχικής ηρεμίας, στοχασμού και πνευματικής διεργασίας, για τον καθένα διαφορετικά.
Η συναυλία είχε τον τίτλο “Pas de deux…” και όπως προλόγισε ο Τίτος Γουβέλης, ως σύλληψη και ως εκτέλεση, βασίζεται – όπως υπονοεί και ο τίτλος της – στην έννοια του ζεύγους. Το ερμηνευτικό «ζεύγος» των Α. Σουσάμογλου και Τ. Γουβέλη αντιπαραβάλλει τέσσερα έργα για βιολί και πιάνο του 20ου και 21ου αιώνα, που ανά δύο εφάπτονται χρονικά, τοπικά ή αισθητικά. Έτσι, τα ζεύγη που προκύπτουν ανάμεσά τους μετασχηματίζονται ανάλογα με το πρίσμα υπό το οποίο επιλέγει κανείς να τα θεωρήσει.
Η Σονάτα του Ravel, έργο αντιπροσωπευτικό του δημιουργού της, γράφτηκε μεταξύ των ετών 1923–1927 και δίνει με μοναδικό τρόπο έμφαση στην εγγενή ηχητική αντίθεση του βιολιού και του πιάνου. Ένα χρόνο μετά την ολοκλήρωσή της (1928) ο Στραβίνσκι συνέθεσε το μπαλλέτο «το φιλί της νεράϊδας» βασισμένο στο ομώνυμο παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, όπου χρησιμοποίησε μελωδίες από έργα του αγαπημένου του συμπατριώτη και ομότεχνου Τσαϊκόφσκι.
Το Divertimento (1934) προέκυψε ως Σουΐτα από το μπαλλέτο και μεταγράφτηκε για Βιολί και Πιάνο από το συνθέτη και το βιολονίστα Σ. Ντούσκιν το 1934.
Τα δύο έργα αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα της νεοκλασικής τάσης κατά την εποχή του Μεσοπολέμου και «συνομιλούν» με τα σύγχρονα έργα των Say και Παπάνα. Δύο νέοι δημιουργοί, ένας Τούρκος και ένας Έλληνας, ή αλλιώς ένας πιανίστας και ένας βιολονίστας, αφομοιώνουν τα επιτεύγματα της σύγχρονης μουσικής πρωτοπορίας με απαράμιλλη γοητεία και ανυπόκριτο βάθος. Η εξωστρεφής και αισθαντική Σονάτα (1997) του πρώτου, εμφανώς επηρεάζεται από το τουρκικό εθνικό ιδίωμα, ενώ το “Pas de deux” (2011) του δεύτερου αξιοποιεί με προσωπικό τρόπο αλεατορικές τεχνικές αποτελώντας ένα εξαίρετο όχημα δεξιοτεχνικής προβολής για τους εκτελεστές αλλά συγχρόνως και μια ευφάνταστη, μεστή και απόλυτα καθηλωτική σύνθεση.
Η δυτικοευρωπαϊκή μουσική γλώσσα των Ravel και Stravinsky αντιπαρατίθεται στο πρόδηλο «μεσογειακό ταπεραμέντο» των Say και Παπάνα. Από μία άλλη σκοπιά, Ravel και Say αφήνονται να επηρεαστούν άμεσα από τη τζαζ, είδος πρωτεύουσας σημασίας για την εξέλιξη της μουσικής στον 20ο αιώνα, σε αντίθεση με τους Στραβίνσκι και Παπάνα, που κρατούν σε μεγάλο βαθμό αποστάσεις από αυτό.
Η επόμενη διοργάνωση της Φιλαρμονικής Εταιρίας Ωδείο Πατρών, είναι στις 25 Νοεμβρίου 2011 με την Σωτηρία Τσαπαλίρα στην παρουσίαση του βιβλίου του Norbert Elias «ΜΟΤΣΑΡΤ - το Πορτραίτο μιας μεγαλοφυΐας» και είναι η πρώτη εκδήλωση του νέου κύκλου ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ.
- Φωτογραφίες από τη συναυλία μπορείτε να δείτε εδώ.