Αφιέρωμα στα 200 χρόνια από τη γέννηση του Robert Schumann

Την Τρίτη 4 Μαΐου 2010 στις 9μ.μ., συνεχίζονται οι εκδηλώσεις του "Μουσικού Μαΐου", με ρεσιτάλ μουσικής δωματίου από τα Σύνολα της Ορχήστρας Πατρών. Στο πιάνο συμπράττει η Αδαμαντία Πανούτσου.

Η συναυλία πραγματοποιείται στο Δημοτικό Θέατρο Απόλλων και γίνεται σε συνεργασία με την Αντιδημαρχία Πολιτισμού του Δήμου Πατρέων και τη ΔΕ.ΠΑ.Π.

Το πρόγραμμα αναλυτικά:

Nikolai Rimsky-Korsakov                        |
Anatoly Konstantinovich Lyadov             |    Κουαρτέτο εγχόρδων B-LA-F σε σι ύφεση μείζονα
Alexander Porfiryevich Borodin              |    
Alexander Konstantinovich Glazounov   |  
      i)     Sostenuto assai. Allegro
      ii)    Scherzo
      iii)   Serenade
      iv)   Finale

Ασατούρ Σαρκίσοβ - βιολί,  Νικολάϊ Αντικόν-Καμπαλιέρο - βιολί
Σεργκέϊ Σαντιούκ - βιολί,  Βαγκινάκ Γκαλογιάν - βιολοντσέλο

Alexander Glazounov: Κουιντέτο εγχόρδων σε λα μείζονα, op.39
      i)     Allegro
      ii)    Scherzo: Allegro moderato
      iii)   Andante sostenuto
      iv)   Finale: Allegro moderato

Μαριάνα Σαφάροβα - βιολί,  Σβετλάνα Χμούροβα - βιόλα
Αλεξάντρ Καζαντζιάν - βιολί,  Γιούρι Μπεσσόνοβ - βιολοντσέλο
Βιλέν Καραπετιάν - κοντραμπάσο

Franz Schubert: Κουαρτέτο εγχόρδων σε μι ύφεση μείζονα
      i)     Allegro Moderato
      ii)    Scherzo Prestissimo
      iii)   Adagio
      iv)   Allegro

Βλαντισλάβ Ιβανόβ - βιολί,  Αντόν Ζεμπιανιτσένκο - βιόλα
Ειρήνα Νοβγκορόντσεβα - βιολί,  Νικολάϊ Κομισσάροβ - βιολοντσέλο

Robert Schumann: Κουιντέτο για πιάνο σε μι ύφεση μείζονα, op.44
      i)     Allegro brillante
      ii)    In modo d'una marcia. Un poco largamente
      iii)   Scherzo: Molto vivace
      iv)   Allegro ma non troppo

Αδαμαντία Πανούτσου - πιάνο
Ντίνα Σεμιόνοβα - βιολί,  Αρτιόμ Κοπυλόβ - βιόλα
Αικατερίνα Σαβτσενκόβα - βιολί,  Φλορίν Γκαουρεάνου - βιολοντσέλο

Αδαμαντία Πανούτσου

Γεννήθηκε στην Πάτρα και ξεκίνησε τις μουσικές σπουδές της στο πιάνο σε μικρή ηλικία, παρακολουθώντας μαθήματα στη Φιλαρμονική Εταιρία Ωδείο Πατρών, στην τάξη της κας Εύης Πάππας μέχρι τη Μέση Σχολή.
Από την Ανωτέρα Σχολή, φοίτησε στο Δημοτικό Ωδείο Πατρών με τον Αναστάσιο Πάππας, απ’ όπου το 1999 πήρε το Πτυχίο Πιάνου με το βαθμό «Άριστα παμψηφεί και διάκριση».
Το 2001 ολοκλήρωσε τις σπουδές της, παίρνοντας το Δίπλωμα Πιάνου με βαθμό «Άριστα παμψηφεί και Πρώτο Βραβείο». Κατόπιν συνέχισε τις σπουδές της σε μεταπτυχιακό επίπεδο στο «Guildhall School of Music  and Drama» του Λονδίνου, στην τάξη του Paul Roberts, απ’ όπου απέκτησε το Master’s Degree in Music Performance.
Έχει συμμετάσχει σε σεμινάρια με τους V. Krainev, F. Wibaut, M. Labéque, R. Szidon, A. Shorr, E. Auer, R. O’Hora, M. Tanzini, Μ. Χαιρογιώργου και Α. Παπαστεφάνου, αποσπώντας τα επαινετικά τους σχόλια, ενώ έχει διακριθεί επανειλημμένα σε εσωτερικούς διαγωνισμούς του Δημοτικού Ωδείου.
Έχει εμφανιστεί ως σολίστ με την «Ορχήστρα Δωματίου» του Δημοτικού Ωδείου, υπό τη διεύθυνση του Παύλου Στεργίου, με την «Ορχήστρα Πατρών» υπό τη διεύθυνση των Saulious Sondeckis και Δημήτρη Μποτίνη, καθώς και με τη «Φιλαρμονική του Ιασίου» στη Ρουμανία, υπό τη διεύθυνση του Peter Marchbank. Έχει δώσει ρεσιτάλ και συναυλίες μουσικής δωματίου στην Ελλάδα και στην Αγγλία και έχει συμμετάσχει στο «Διεθνές Φεστιβάλ Πάτρας» στον κύκλο «Ημέρες Σύγχρονης Μουσικής» καθώς και στο θεσμό «Μουσικός Μάïος», επίσης στην Πάτρα.
Έχει ολοκληρώσει τις σπουδές της στα Ανώτερα Θεωρητικά στην τάξη της Βασιλικής Φιλιππαίου, στη Φιλαρμονική Εταιρία Ωδείο Πατρών και είναι κάτοχος των πτυχίων Αρμονίας, Αντίστιξης και Φούγκας.
Είναι καθηγήτρια πιάνου στη Φιλαρμονική Εταιρία Ωδείο Πατρών και στο Ωδείο Φ. Νάκας.

Κουαρτέτο εγχόρδων B-LA-F σε σι ύφεση μείζονα
Το κουαρτέτο B-LA-F βασίζεται πάνω στο όνομα του Mitrofan Belaiev και πρωτοπαίχτηκε στις 22 Φεβρουαρίου 1886 για να εορταστούν τα 50α του γενέθλια. Είναι χτισμένο πάνω στις νότες σι ύφεση, λα και φα.
Ο Korsakov συνέθεσε το αλέγκρο, ο Lyadov το σκέρτσο, ο Borodin τη σερενάτα και ο Glazounov το φινάλε. Το κουαρτέτο εγχόρδων είναι μια από τις κυριότερες μουσικές φόρμες και απέκτησε την οριστική μορφή του κατά τον 18ο αιώνα. Μεγαλύτερος τεχνίτης του, ο Josef Haydn (1732-1809) με μια παραγωγή 70 περίπου κουαρτέτων (ο Mozart 23, o Beethoven 16, o Brahms 3). Ιδιαίτερα δύσκολη φόρμα, αναγκάζει το συνθέτη να «απογυμνωθεί» μπροστά στο μικρό αριθμό των οργάνων, δίχως να μπορεί να κρύψει τυχόν ατέλειες ή ατυχείς εμπνεύσεις πίσω από ογκώδη ορχηστρικά εφέ. Για πολλούς η μουσική ευφυΐα του Beethoven αποδεικνύεται πολύ περισσότερο στα κουαρτέτα του παρά στις συμφωνίες του.

Alexander Glazounov

Ο τελευταίος μεγάλος Ρώσος ρομαντικό συνθέτης διδάχθηκε από τον Nikolaï Rimski-Korsakov. Στα δεκαέξι του έγραψε την πρώτη συμφωνία του και το συμφωνικό ποίημα Stenka Razine, πριν αφιερωθεί στη μουσική δωματίου. Χρημάτισε καθηγητής και διευθυντής (1905-1917) στο Κονσερβατόριο της Αγίας Πετρούπολης και διευθυντής ορχήστρας. Στη συνέχεια έκανε πολλές περιοδείες στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ μέχρι που εγκαταστάθηκε στη Γαλλία. Συνέθεσε συμφωνικά ποιήματα, 9 συμφωνίες, εισαγωγές, μουσική δωματίου και κοντσέρτα.

Franz Schubert

Ο Franz Schubert βρίσκεται με το ένα πόδι στην κλασική περίοδο και με το άλλο στη ρομαντική. Για πολλούς είναι ένας «κλασικός του ρομαντισμού», ένας συνεχιστής των κλασικών Βιεννέζων (Haydn, Mozart) αλλά παράλληλα ένας βασικός εκπρόσωπος της πρώτης περιόδου του γερμανικού ρομαντισμού μαζί με τους Weber, Schumann, Mendelssohn. Στα έργα του κυριαρχεί το πιάνο και τα γερμανικά τραγούδια με συνοδεία πιάνου. Σημαντική είναι και η παραγωγή μουσικής δωματίου καθώς και οι εννέα συμφωνίες του με πιο δημοφιλή την 8η, γνωστή και ως «ημιτελή». Απεναντίας λάμπει δια της απουσίας του το κοντσέρτο ενώ μικρή και ελάχιστα σημαντική είναι η προσφορά του Schubert σε όπερες. Το κοντσέρτο, η κατεξοχήν μορφή μέσα από την οποία μπορεί να αναδειχτεί ο «ένας», ο σολίστας, η ντίβα, η προσωπικότητα, ο χαρακτήρας της μονάδας που τόσο πρέσβευε η τέχνη της ρομαντικής περιόδου, ήταν μια πρώτης τάξης ευκαιρία να προσελκύσει το κοινό του 19ου αιώνα. Προφανώς λοιπόν, η έλλειψη όπερας και κοντσέρτου να μείωσε κατά πολύ τη δημοτικότητα του συνθέτη όσο αυτός βρισκόταν ακόμα εν ζωή. Ο συνθέτης έγραψε το κουαρτέτο σε μι ύφεση μείζονα D. 87 (Op. 125, αρ. 1) - συχνά αναφέρεται ως κουαρτέτο "Αρ. 10" - το Νοέμβριο του 1813, σε ηλικία μόλις 16 χρόνων. Η ιδιαιτερότητά του έγκειται στο γεγονός ότι το αργό μέρος τοποθετείται τρίτο κι όχι δεύτερο όπως επιτάσσεται στιλιστικά σε σχεδόν όλα τα προϋπάρχοντα κουαρτέτα.

Robert Schumann

Ο Robert Schumann μεγάλωσε σε καλλιεργημένο περιβάλλον και από νωρίς ήρθε σε επαφή με τη μουσική. Καθοριστική χρονιά για την εξέλιξή του ήταν το 1828, κατά την οποία εγκαταστάθηκε στη Λειψία. Στην πόλη αυτή υπήρχε αξιόλογη μουσική παράδοση και πλούσια δραστηριότητα. Εκεί άρχισε να παίρνει μαθήματα πιάνου και τότε άρχισε να συνθέτει και τα πρώτα του έργα για πιάνο. Θα μπορούσε μάλιστα να κάνει αξιόλογη καριέρα ως πιανίστας, αν μια μέθοδος που είχε επινοήσει ο ίδιος για να δυναμώσει τα δάκτυλά του δεν του προκαλούσε παράλυση στο δεξί χέρι.
Ο Schumann συνέθεσε πολλά έργα για πιάνο, φωνή, για ορχήστρα καθώς και μουσική δωματίου. Επίσης, έκανε πολλές περιοδείες μαζί με τη σύζυγό του, βασική ερμηνεύτρια των έργων του, κερδίζοντας συνεχώς φήμη. Από το 1845 όμως η δραστηριότητά του περιοριζόταν σταδιακά, ενώ παράλληλα εμφανίστηκε και πρόβλημα ψυχασθένειας.
Ο συνθέτης έγραψε το κουιντέτο για πιάνο σε Μι ύφεση μείζονα το 1842. Ήταν ο πρώτος ρομαντικός συνθέτης που ταίριαξε το πιάνο με το κουαρτέτο εγχόρδων, εγχείρημα που στη συνέχεια ακολούθησαν και οι Brahms, Dvořák, Franck, Elgar, Shostakovitch.
Το κουιντέτο είναι γραμμένο στην παραδοσιακή τετραμερή φόρμα (γρήγορο, αργό, γρήγορο, γρήγορο). Το πρώτο μέρος είναι ένα Allegro brillante.  Το δεύτερο, αργό μέρος είναι ένα πένθιμο εμβατήριο σε Ντο ελάσσονα. Στο τρίτο μέρος ο συνθέτης χρησιμοποιεί σχεδόν εξ' ολοκλήρου ανιούσες και κατιούσες κλίμακες που πλαισιώνονται από έναν κανόνα για βιολί και βιόλα. Τέλος, το φινάλε ξεκινά σε Ντο ελάσσονα αντί για την τονική και τελειώνει με μια διπλή φούγκα που συνδυάζει το θέμα του πρώτου και του τέταρτου μέρους.